10. jul, 2022
Aardappels rooien op de tuin van Zwaantje.
Met plus minus 25 mannen, vrouwen, kinderen en een aantal honden erbij. De ontvangst was met thee en koffie achter op de tuin bij de blokhut. Dennis verwelkomde iedereen en de groep werd verdeeld in twee groepen. Een groep bleef bij de blokhut en zorgde voor de lunch en de rest liep naar de tuin. Daar aangekomen bij de aardappelpercelen heeft Dennis heel duidelijk uitgelegd wat de bedoeling was en dat alle aardappelen de grond uit moesten. ook de hele kleintjes. De groep werd in tweeën gesplitst. Met 10 personen gingen we met het rooien beginnen.
Bij mij kwamen er herinneringen naar boven, want vroeger moest je helpen op het land en dat was niet in de zomer. Dat was in oktober, dan was het koud, nat en regenachtig. Dan werden er vaak dooie muizen naar je toe gegooid, ha, ha en maar hopen dat ik in paniek zou raken. Een levende muis daar ga ik voor op de loop, maar een dode niet en ik wilde mijn vader, broer en opa, niet laten merken dat ik wel bang was. Ik vond het gewoon smerig. Gisteren scheen er een heerlijk zonnetje, maar ik had wel op de weerkaart gezien dat er een oclussie in de lucht hing. Een warmte en een koude front tegelijk, dat zorgde voor hele mooie donkere luchten. Gelukkig ging het niet regenen en hebben we met heel veel plezier de aardappels eruit gehaald. De erpel zoals wij het zeggen waar ik vandaan kom, een ander zei eerappel en er was een man die van oorsprong uit Friesland kwam. Hij vertelde dat het riërpel wordt genoemd in het fries. Een paar meisjes die naast mij stonden vroegen hoe ze aan de naam: patat kwamen. Een mevrouw, die niet mee kon helpen met het rooien maar wel het uitsorteren voor haar rekening nam, vertelde een verhaal, dat patat uit spanje kwam. Dat is heel erg grappig, dat je bezig bent en dat er dan zomaar verhalen ontstaan. Ik had twee grote herdershonden naast mij liggen. Ik heb heerlijk met die beesten zitten kletsen, het gaf mij een gevoel van thuis. Ik ben opgergroeid met een herder. Ik vroeg aan één van de honden of hij niet even wilde helpen, maar dat kon ik hem niet aan zijn verstand brengen. De hond van ons was altijd aan het graven. Met Geert, een vaste medewerker van de tuin, nog zitten kletsen over mijn boek, hij kent mijn schrijfgeschiedenis. Ik heb hem vertelt dat ik bezig ben met een nieuw verhaal. Het voelt heel erg fijn om op de tuin te zijn. Met elkaar op de grond zittend de aardappels sorteren, dat is ook heel erg leuk. In het zonnetje en met zoveel personen, dan is zo'n klus zo gebeurd. Net na 12.00 uur liepen we terug naar de blokhut, achter op het terrein, wat verscholen zit in het bos. De vrijheid, het plezier, de zon, de wind en de spelende kinderen, het doet iets met je en als er dan ook nog heerlijke linzensoep word geserveerd met heerlijke broodjes. en als toetje een watermeloen. Voor kinderen na het eten marchmellows die geroosterd konden worden in het vuur. En dan nog even iets over het toilet. Een super mooi plekje, heel erg mooi ingericht met grasbehang aan de achterkant en een grote tak wat van onder tot boven in de wc stond voor de wc papier. Een zacht lampje en een paar kaarzen voor de sfeer. Zonder stromend water, een hele goede creatie, goed bedacht!
Normaal maak ik altijd foto's, maar nu dacht ik, ik neem mijn telefoon niet mee, vanwege het zwarte zand. Ik zet er een foto van de tuin ernasst. Sietske heeft wel foto's gemaakt, wellicht staan ze op de site of op facebook www.tuinvoorzwaantje.nl
Je kunt wel zien hoe fijn het op de tuin is. Er is een grote schommel. Dat is zo fijn, tijdens het schommelen vloeien de spanningen weg. Een zeg nou zelf, wat is er heerlijker dan schommelen met je kliendochter.
Kom gerust een keer kijken, voor informatie kun je naar de site gaan.
Een zomerse aardappelrooifeestgroet,
Alie
