14. jan, 2022
Antibiotica is rotspul, het is gif voor het lichaam, maar soms moet je het nemen inverband met bacteriën die in het lichaam de hechting van het bot kunnen verstoren. Mijn lichaam reageert er heftig op doordat ik lithium gebruik, de antibiotica zorgt ervoor dat de lithiumspiegel veranderd waardoor ik mij vervelend voel. Rust en beweging is de enige methode. Ik sliep niet meer 's nachts en was om 4 uur klaar wakker. Ik begon hyper te worden en dan kun je wel gaan zitten schrijven, maar op den duur raak je oververmoeid. Je raakt overprikkeld en het wordt van kwaad tot erger. Je hebt het vaak niet in de gaten en maakt ruzie met je eigen familie. Sinds afgelopen nacht heb ik een slaaptablet in genomen, om toch voldoende rust te krijgen en om niet door te draaien. Wat al eens is gebeurd. 26 jaar geleden sloegen bij mij de stoppen door.
Een bijzarre periode. Wat ik niet nog een keer mee wil maken. Van de andere kant heb ik er ook wel veel geleerd. Bv. om creatief bezig te zijn.
Maar als je later over straat fietst en er wordt geroepen tegen mijn kinderen: 'Je moeder is een dennenoorder', dan doet dat wel iets met je.
later nog een voorbeeld over pesten. In de la van haar tafeltje vond mijn dochter een briefje: "Esther moet dood" Het was waarschijnlijk een grap, maar toen Esther hiermee thuis kwam, ben ik linearecta naar de meester gegaan. Het zou uitgezocht worden. Nou, mooi niet. Degene die het had gedaan kreeg bescherming en niet Esther. Een welgemeende exuses is nooit gezegd. Wij zijn daarna verhuisd, niet vewege het pesten, maar dat stond al gepland en toen hebben we besloten dat Esther ook naar een andere school zou gaan. Zij heeft er een spreekbeurt over gehouden en heeft een hele leuke tijd gehad op de andere school.
Pesten moet je in de kiem smoren, zodra je merkt dat het gebeurd, dan moet er over gepraat worden. Zet diegene die pesten maar voor een spiegel. Geconfronteerd worden met jezelf. Ik kan er nog boos over worden, het raakt mij nog en zo zijn er tientallen gevallen, dieik kan opnoemen. En ook van andere mensen heb ik verhalen gehoord en deze heb ik verwerkt in mijn boek. Mijn nieuwe boek. Alleen de uitgever is ziek, dus ik weet niet hoe het gaat, of het boek wel gemaakt kan worden. Ik wacht het maar af.
Dat is ook helemaal niet belangrijk, dat er een boek komt, maar het is nu bijna zover dat het klaar is. Twee mensen zijn het nu aan het controleren en als dat klaar is dan kan het opgestuurd worden.
De uitgever doet nog de allerlaatste redactie en dan gaat het eindelijk een boek worden.
Zo zie je maar, ik rol zo van de antibiotica naar pesten en mijn boek.
Ik vind het fijn om hierover te schrijven.
