26. nov, 2021
Molen
Op de molen kreeg ik een positief gevoel. Na het uitkomen van mijn eerste boek. Op de stelling van de molen ging mijn hart ging vreselijk te keer, het bleek de zogenaamde “tic” te zijn van de molen. Met dat gevoel ben ik de opleiding begonnen en ben inmiddels geslaagd voor molenaar. Ik wist wel dat dat gevoel een totale ontlading was van de dag ervoor. Het verschijnen van 1e mijn boek.
De molenaarsopleiding is een pittige opleiding met veel ups en downs, veel theorie en een hoofdstuk over het Weer. Het is hard werken in de regen, kou en bij harde wind, sneeuw en vorst, maar ook als het heet is. De molen moet je zelfstandig kunnen laten draaien. Tijdens de opleiding kwam ik op het idee om er een boek over te gaan schrijven. Het is wel vreemd als je het gedeelte over het examen hebt geschreven en op de dag van het examen is het op het zelfde tijdstip: 13.00 uur en ook een stormachtige noordwesten wind kracht 7.
Er werd gevraagd: hoeveel zeil ga je voorleggen en zei: ‘Ik leg helemaal niks voor. Het is te gevaarlijk’ Dit bleek de juiste beslissing te zijn. Keuzes kunnen maken en handelen daar waar het nodig is. Niks aan toeval overlaten. Luisteren naar vreemde geluiden en goed je ogen gebruiken op de molen. Onweer is ontzettend gevaarlijk, vooral uit een koufront, deze zie je niet aankomen.
Mediteren: door mediteren ben ik erachter gekomen waar het probleem in mij zat. De molen gaf mij zoveel energie, daar mag ik zijn en ik hoef helemaal niks. Het vrije gevoel van de boerderij kwam naar boven.
In de molen wereld en dat geld overal: Samenwerken en eerlijk zijn. Denk om de veiligheid zowel voor de molenaar als voor de bezoekers.
Ik wil zeggen: Sla eens een arm om iemand heen en bied een luisterend oor.
Een molen OORDEELT niet.
Liefs Alie.
