3. nov, 2020
Een half jaar geleden had ik niet gedacht dat uitgevers bij mij op visite zouden komen. De treinkaart naar Wageningen had ik bijna gekocht. Ik was nog van plan om een nieuwe garderobe aan te schaffen, aangezien ik al een paar jaar geen nieuwe kleren had gekocht. Nu kan ik in mijn oudste kloffie achter mijn bureau zitten. Ze kunnen mij niet ruiken, voor als ik stink. Marelle gaf al een teken van aanwezigheid. Het gaat zo beginnen. Ik kan nog heel even kletsen op mijn blog. Het reizen met de trein had ik wel zo leuk gevonden. Heerlijk soezen met mijn hoofd tegen het raam aan en lekker genieten van nederland, de weilanden en de steden. De perrons vind ik altijd een leuk fenomeen. Vooral de ouderwetse perrons. Er hangt altijd een bepaalde lucht en de vogeltje vinden het er ook fijn, vooral de mussen. Dan speelt er hier en daar een muziekant. Zo kom ik op de gedachten van de Italiaanse muziekant: Piotter. Hij zat op z'n gitaar muziek te spelen. Ze verschrikkelijk mooi, het deed op dat moment iets met mij. Ik heb de cd gekocht en dit is een ondedeel van mijn examen geworden voor Terra Next. Ik ben er door geslaagd. Het is 9.35 wachten op de onlinesessie. Eerst een bookprposal leren schrijven en een bookpitch en dan vanmiddag praten met uitgevers. Gewoon ervan uitgaan dat het niks wordt, dan valt het nooit tegen. Ik hoef helemaal niks, maar ik zou het wel leuk vinden om samen met een uitgever met mijn boek aan de slag te gaan. Ik hoop dat ze wat zien in Nora en het pesten en in Emma, een heksje die de wereld ontdekt.
