7 - 11 -2023 5:19 uur
Ik droomde dat ik aan het filmen was en dat ik jullie liet zien wat ik doe als ik bij de molen ben, hoe ik de molen loskoppel en boven in de molen liet ik jullie zien wat het is om molenaar te zijn en wat het met mij heeft gedaan. Maar om zo'n moment te kiezen om te gaan filmen, dat is nog wel een dingetje.
Hoe pak ik dat aan? En durf ik dat? Dan de vraag: zitten de mensen daar op te wachten? Vragen, vragen en nogeens vragen. Van de andere kant denk ik: wat kan er mis gaan.
De mensen weten nu toch al dat ik molenaar ben en dat ik dat hartstikke leuk vind.
Maar jullie weten niet hoe het tot stand gekomen is, hoe en waarom ik molenaar ben geworden.
Dat en een stukje theorie, wat belangrijk is, dat wil ik jullie graag laten zien. Het gaat niet om mijn kop/hoofd wat zo nodig in beeld moet.
Tegen mij werd altijd gezegd: jij kunt niks. Letterlijk! Dat werd gezegd. Ik kon nooit iets goed doen. Nou dan word je de grond ingeboord. Als later een oudere vrouw en daar kan ik nog verdrietig om worden, die pijn en onmacht voel ik nog steeds. Als er een oudere vrouw tegen je zegt: 'Wat heb ie een lelijk gezicht!'
Ik was volwassen en had een eigen kappersbedrijf, ik kwam bij de mensen thuis om te kappen. Dat was een uitkomst. Maar... nadat die mevrouw dat zei kon ik niks. Ik heb gehuild en de mevrouw die erbij was, haar dochter, verontschuldigde zich. Zij vond het heel vervelend. Ik heb mijzelf bijelkaar geraapt en met tranen, die op haar hoofd drupten ben ik gaan knippen. Ik ben niet weggegaan, wat ik wel had kunnen doen. Ik heb haar haar geknipt en de krulspelden in haar haar gezet. Tijdens het drogen hebben de dochter en ik er het wel over gehad. Dat de moeder niet meer helder van geest was. Ik heb dat maar aangenomen en dat verzachte enigsinds het verdriet.
Na een half uur wachten heb ik de krulspelden eruit gehaald en haar haar opgekamd. Zij zei geen sorry, maar zij wist wel dat er iets was gebeurd, maar wàt wist ze niet meer.
Na goed gepraat te hebben met de dochter, was het bij mij wel over, maar het is lang bij mij gebleven. En nu ik dit opschrijf voel ik diezelfde pijn, en hetzelfde verdriet.
Ik ben het boek Master your mindset van Michael Pilarzeck aan het lezen. Na het lezen van het boek dacht ik: die man heeft gelijk, ik moet het roer omgooien. Ik moet doen wat goed is voor mij zelf, Dat klinkt eigenwijs, want het is je geleerd om rekening te houden met een ander. Dat laatste daar was ik teveel mee bezig, om het anderen naar de zin te maken. Je moet zeker wel rekening houden met elkaar, maar je moet jezelf eerst vertrouwen, je moet weten wie je bent en wat je wilt bereiken. Heb je een doel? Daar gaat het om. Hij heeft mij anders leren denken.
Bij Carina Veldhuis ben ik al een tijd in behandeling geweest en ik dacht dat ik het zelf wel kon. Waardoor ik weer een totaal verkeerde kant op ging. Ik nam teveel suiker en andere soort voeding, waar mijn lichaam niet tegen kan. Nu eet ik weer volgens de methode van Carina. Het boek (W)eet je het al? De helende kracht van voeding. Nu snap ik pas hoe het zit in mijn lichaam. Ik heb veel maagpijn, wat niet meer over gaat en daarom moet ik omeprazol slikken. Ik heb een week geprobeert zonder maagzuurremmers en dat gaat niet, omdat er een breuk zit en mijn maagklep sluiten niet goed en een vernauwing in m'n slokdarm. Dus al met al veel pijnklachten.
En als je dan ook nog een chronische blaasontsteking hebt, wat gigantisch irritant is, dan voelde ik de vrijheid op de molen. Ik denk en dat weet ik bijna wel zeker, dat deze verkramping is gekomen uit mijn jeugd of ik ben er mee geboren, dat weten ze niet. Maar de gynicoloog vertelde dat ik waarschijnlijk de pijn en het verdriet en de onmacht van vroeger van mij afgeschreven heb en dat is in mijn lichaam gaan zitten. Ik kan jullie wel vertellen dat ik mij voor het eerst heel erg goed voel. Blij, dankbaar dat ik met zo'n lieve man leef. Die straks met pensioen gaat, en waarbij ik dacht, tsja en dan... (ik moet er van hoesten en verslik me in m'n eigen slijm)
Dan besef je dat je ouder wordt. Nouja, dat is niet zo erg, zou je denken, maar het is wel een fase van je leven waar je rekening moet houden met je lichaam. Fit blijven, gezond eten, niet teveel eten, niet teveel alcohol. Goed praten met elkaar. En blijf leuke dingen doen. Zoek een goed boek, of ga naar het theater. Ik ben muziek gaan spelen vanaf mijn 48e en op het moment dat ik hoorde dat we binnen moesten blijven met corona, ben ik saxofoon gaan spelen. Daar zal ik een volgende keer over vertellen.
Het hebben van angst, niet in jezelf geloven, geeft je onzekerheid. Die angst moet je zien te overwinnen. Met behulp van deze boeken voel ik mij nu, op dit moment, voor het eerst heel erg fijn. Mààr, ik moet nog wel grote stappen zien te overwinnen.
Het lijkt allemaal zo gemakkelijk, maar we hebben er allemaal last van. Voor vandaag laat ik het hierbij. Jullie kunnen een andere keer verder lezen en naar het filmpje kijken. Ik beloof niks, wat ik heb mij voorgenomen om geen beloftes te maken. Wanneer je iets belooft, dan moet je dat waar maken. Vertrouwen is het belangrijkste wat er is. Op iemand kunnen vertrouwen.
Wat ik wil zeggen: vertrouw op jezelf! Wees eerlijk, naar jezelf. Doe geen dingen die je niet wilt!
Zoek de schuld niet bij een ANDER. Kijk eerst naar jezelf.
Ik wens iedereen een hele mooie dag. Ik stap mijn bed weer in, want het is nog vroeg. Straks een hotel boeken, want eind november ga ik naar Vlieland, om een boek weg te brengen en een praatje maken met de boekhandel op Vlieland. En ik ga, dat wil ik heel graag, de plekken bekijken waar STORM OP KOMST zich afspeelt.
Liefs Alie
19 oktober 2023.
Vandaag kwam er een verdrietig bericht binnen. Dick de Hart, de man waar ik goed mee overweg kon op de molen en de man die in mijn boek Storm op komst voor komt, is overleden. Hij was al een tijd ziek en kwakkelde allang met z'n gezondheid. Toch kwam hij altijd bij de molen.
Vanaf 2016 heb ik Dick leren. Soms kon hij mopperen, maar als je daar door heen wist te prikken, dan zag je een leuke aardige man, die veel heeft meegemaakt. Hij heeft mij veel verhalen vertelt.
En bij zijn gereedschappen die tentoongesteld staan in het museum, daar zijn heel wat tranen gevloeid. Bezoekers waarvan de man, opa, vader of zoon overleden is, die timmerman, in de scheepsvaart of molenaar was geweest, lieten hun tranen gaan. Het raakte de mensen heel diep. Waardoor het verdriet en het gemis naar boven komt.
De gereedschapszolder is een aanwinst voor de molen. Zoveel prachtige schaven en vele andere gereedschappen. Ik heb boeken van Dick gelezen, niet alleen van de schaven, en de vele gereedschappen, maar ook over het maken van tonnen en kuipen.
En de Vierkante gatenboor, hebt u daar wel eens van gehoord? Dan moet u wel eens een keer gaan kijken.
Lieve Dick! Rust nu maar uit!
Bedankt voor je fijne gesprekken!
Liefs Alie.